ładunku elementarnego
Encyklopedia PWN
wielkości o niezmiennych wartościach, występujące we wzorach fiz. wyrażających podstawowe prawa przyrody;
dział fizyki, którego przedmiotem jest budowa atomowa i właściwości fiz. ciał stałych (krystalicznych i bezpostaciowych), a także zjawiska i procesy zachodzące w ich wnętrzu i na powierzchni pod wpływem różnych czynników zewnętrznych.
cząstka elementarna nie mająca ładunku elektrycznego, o masie spoczynkowej m0 = 0, momencie magnetycznym m = 0, spinie S = 1ℏ, ℏ = h/2π, a h — stała Plancka (foton jest bozonem), poruszająca się z prędkością światła w próżni c = 299 792 458 m/s;
francuski inżynier i fizyk.
miasto wojewódzkie (woj. pomor.), pow. grodzki, przy ujściu Wisły do Zat. Gdańskiej.
niemiecki fizyk teoretyk.
rk
